Allah dedik... 
 

-İman ettiğimiz Allah, Emrolduğumuz gibi dosdoğru olmamızı emreder! Doğru olmak fakat emrolunan gibi doğru olmak: emrolunan gibi doğru olmak istiyorsak öncelikle neyin emrolunduğunu neyin nehy olunduğunu bilmeliyiz. Aksi takdirde kalkar entel ulema gibi Edison´uda, Hegel´ide, Sigmund´udan ahmakça söylemlerle cennete gönderir durur ve çakma hümanizmin dinini din zannetmekten kurtulamazsınız. Yahut tarihte Arabilerin, Firavunlar bile cennetliktir gibi cümlelerini din diye yutmaya ve bunlara alim demeye devam eder durusunuz. Her iki fikirde birisi panteistik dinin diğeri entellerin yeni uydurulan dininin söylemlerinden ve şeytani ittifaklarından başka bir şey değildir gerçekte. Emrolunan gibi doğru olmak kulluğun en zor emri olsa gerek. Öncelikle Allah burada kuluna donanımlı kul olmayı emretmektedir zira!
 

Kul emrolunduğu doğrulara emrolunduğu kaynaktan değilde çakma kaynaklardan hiç bir zaman varamaz gibi temel bir de duvar örmekte ayet önümüze. Yani, Kur’an’la doğrularını doğrult! Yani, seksiz şüphesiz Kur’an’la doğrul demekte! Peki diyelim ki kafirlerinde doğrusu var Kitap´dan öğrenmediler ve nereden öğrendiler diye bir soru zihninizde gezebilir burada. Hemen değinelim: Allah fıtrat üzre davranıldığında doğrularına ulaşma yolunu açan ve yolu tıkamayandır. Bu ince nokta kafire iman katmaz. Bu ince nokta kafiri cennetlik yapmaz. Bu ince nokta sadece onlara temel insani değerler seviyesine yükselmeleri için bir seviye katar. Buradan hareketle kafiri cennete postalayan kafalara da bunuda söylemiş olalım. Toplumda ‘doğru kabul edilen her doğru, doğru demek değildir.’ Çoğunluğun veya ekseriyetin sunduğu kabuller yanlışı doğru yapmaz. Bu dinde doğrunun merkezi Allah’tır. Klasik görünen bir cümle aslen burada meselenin omurgasıdır: ‘Tüm doğrular Allah’tandır, tüm yanlışlar kullardandır’ cümlesi doğrunun orjinal kaynağının Allah olduğunu anlatır. Buraya yaslanmayan ve fakat toplumca doğru gibi kabul edilen doğru görünümlü yanlışlarda yanlıştır. Buraya yaslanan her doğru ise tüm cihan reddiye sunsa ve doğru olarak kabul etmese yine de doğru bir doğrudur.
 

Emrolunduğumuz gibi doğrulmak: Rabbin dilediği kul olmak ve sadece ama sadece Rabbin doğrusunu benimsemek ve uyduruk doğrulardan koleksiyonlar edinmemekten geçer. Eğer Allah zalim olma diyorda siz hala eşinize, işinize, çevreye, çoluğa çocuğa, hayvanata vs... zulmeden bir zalim oluyorsanız emrolunduğunuz doğrunun doğrusu olmaktan istifa ediyorsunuzdur. Eğer Allah çalmak haram diyorsa ve siz hala kullardan kap-kaç yaparak, işinizde malzemeden çalarak, gereksiz yere insanları işgal edip zamanlarını çalarak veya trafikte geçiş üstünlüğünü çalarak hareket ediyorsanız hala emrolunduğunuz doğrunun doğrusunu üstlenen kul olmamışsınızdır. Allah ne kadar emrolunduğumuz doğru bildirdiyse o kadar da madde buraya eklemek mümkündür. Bütüncül bir okumayla kitaba yönelmek ve kendi emrolunduğumuz doğruları tesbit etmek hepimizin bireysel olarak kulluğunun doğru kulluk yapabilmesinin anahtarıdır. Anahtar yoksa çakma doğrulardan doğrular edinmek kaçınılmaz son.
 

Abdullah bin Abbas bu ayet Hud 112- nazil olduğunda, bütün Kur’ân içinde Resulullah’a, bu âyetten daha ağır ve daha çetin bir âyet nazil olmamıştır demiştir. Resulü ihtiyar edip saçlarını ağartan bir doğruluk ile doğrulabilmek. Bütün vahyin özeti gibidir bu ayet. ‘Bu ayet beni ihtiyat etti’ diyen Resul benim Resulüm… Selam olsun Resule... Allah, emrettiği doğrularla doğrulan kullara değer veren Rabb´dir! Allah, komşu komşuya baka baka kör olur kanununu; Yani zulme meyletmenin sonucunun kulda zulüm doğuracağını öğreten Rabb´dir! Allah, her iman eden ve kendisini dost seçenin dostudur. Her iman eden orjinal dostluk sonucu Allah Dostu olmuş bir kuldur. Allah buyurdu ki: 
 

‘Öyleyse sen, emrolunduğun gibi dosdoğru hareket et. Beraberindeki tevbe edenler de. Aşırı gitmeyin. Çünkü O, yaptıklarınızı görür.’( 11 . 112 )
 

‘Zulmedenlere meyletmeyin; yoksa ateş size de dokunur. Sizin Allah'tan başka dostunuz zaten yoktur; sonra hiç kimseden yardım görmezsiniz.’ ( 11 . 113 )
 

Neue Welt